Odpady pochodzenia roślinnego

Do produkcji biogazu wykorzystujemy odpady pochodzenia roślinnego. Dobieramy odpowiednie rośliny. Są to np.: kukurydza, zboża, trawy w mieszance, trawy czyste i liście buraków cukrowych. Ważne, aby pozyskana z nich sucha masa zawierała łatwo fermentujące komponenty i była wydajna. Zielona biomasa musi być poddana stałemu procesowi fermentacji poprzez stały wsad surowców. Konserwacja odbywa się przez zakiszenie. Zbiór roślin następuje w optymalnej fazie wegetacji. Suszenie nie jest zalecane-bakterie metanowe gorzej fermentują zasuszone rośliny. Ilość uzyskanego biogazu z kiszonki jest wyższa niż z siana.

Podczas zakiszania zielonej biomasy bakterie kwasu mlekowego wytwarzają przede wszystkim kwas mlekowy, kwas octowy, lotne kwasy tłuszczowe np.: mrówkowy, walerianowy, propionowy, a także alkohole: metanol, propanol, etanol. Bakterie metanowe wykorzystują te składniki do produkcji biometanu. Kiszonka, jeżeli ma być wykorzystywana przez cały rok, powinna wykazywać się stabilnością tlenową. Stosujemy wtedy preparaty mikrobiologiczne, które zawierają szczepy bakterii mlekowych hetero-fermentacyjnych.

Rośliny energetyczne:

• kukurydza (technologia kiszonkowa; powinna zawierać dużo cukru i skrobi oraz cechować się wysokim plonem suchej masy; powinna mieć zdrowe zielone łodygi i liście);
• zboża (ziarno zbóż jest łatwo fermentowane, ponieważ zawiera dużą ilość skrobi; mogą być wykorzystywane same zboża lub w mieszankach z roślinami strączkowymi; ziarna zbóż nie należy podsuszać);
• trawy (technologia kiszonkowa; trawy należy podsuszać; wykorzystuje się taki gatunki traw, jak: wyczyniec łąkowy, życica wielokwiatowa, stokłosa bezostna lub mietlica biała).